WIE HEEFT INSPIRATIE?

'De uitnodiging', mijn nieuwe verhaal, is 'De buurman' geworden. In een creatieproces kunnen er altijd veranderingen optreden in functie van de actie die zich ontwikkelt.
De buurman van wie sprake in de titel, bevindt zich aan het voorlopige eind van het verhaal in een vervelende (het is maar hoe je het bekijkt, lol) situatie… Welke dame voelt zich geroepen om Michels wedervaren verder te vertellen?

DE BUURMAN

"Michel is terug thuis", zei Mitzi tegen haar zus. "Ik zag hem net binnengaan."
"Jij houdt het allemaal goed in de gaten," lachte Louisa. "Je valt wel op hem, hè?"
De twee halfzussen woonden in een huisje aan de buitenkant van de stad sinds ze door hun respectieve echtgenoten in de steek gelaten waren.
Louisa was een knappe vrouw van een jaar of 40 met krullend bruin haar, bediende in de plaatselijke bibliotheek. Ze was niet echt een boekenvrouw, maar het was het enige wat ze momenteel krijgen kon. Ze was een vrij grote vrouw die ervan hield zich uitdagend te kleden. Zwart was haar favoriete kleur, wat haar een beetje een mysterieus uitzicht meegaf.
Mitzi was een getinte vrouw van half in de dertig, dochter van de tweede man van haar moeder, een Indiër. Ze had schouderlang, zwart haar, en ze werkte in een discotheek in de stad.
Beiden hadden ze behoefte aan een man, hetgeen de normaalste zaak ter wereld was. Uiteindelijk waren ze ook van vlees en bloed en jeukte het af en toe tussen hun benen zoals bij elke gezonde vrouw.
Hun buurman was hun al een tijdje opgevallen. Hij was een vrij grote man, met kort donker haar en een stoppelbaard. Hij was een sportief type: ze zagen hem twee à drie keer per week door de wijk hollen in zijn joggingpakje. Ofschoon hij niet zo atletisch gebouwd was had hij wel iets vonden ze. Ze hadden al eens een gesprekje met hem aangevat en de verleidelijkste poses aangenomen, maar de vis bleek niet te bijten of was hij bang van twee vrouwen misschien?
Mitzi had voor de derde keer een wijntje voor haar halfzus uitgeschonken en ze voelden al een tinteling door zich heen gaan.
"Ik zou hem wel eens in mij willen voelen," zei Mitzi. “Hij heeft zeker een lekkere pik…”
"Zo ken ik je wel, hè: recht voor de raap," zei Louisa. "Eigenlijk droom ik daar ook wel van maar onze recente pogingen waren niet zo succesrijk…"
"We moeten een andere strategie uitwerken", vond Mitzi.
Louisa knikte.
“Ik denk dat ik een ideetje heb”, lachte Mitzi geheimzinnig. “En zo kunnen we allebei van zijn pik proeven…”
"Je maakt me razendnieuwsgierig," riep Louisa uit.
“We moeten de koe bij de horens vatten en vooral niet twijfelen…”, ging Mitzi verder en ze sipte nogmaals aan haar glas en keek peinzend voor zich uit.
“Laat me nu niet in spanning, meid, vertel het nu!”

"Wel, ik dacht zo: laten we hem ons huisje binnenlokken en dan kunnen we hem overmeesteren en lekker met hem doen waar we zin in hebben."
“Dat klinkt opwindend, ik word er al helemaal nat van, maar hoe krijgen we dat voor mekaar? Uiteindelijk is hij toch een man en vast sterker dan wij.”
“Ik denk niet dat hij zo sterk is, in elk geval ziet hij er zo niet uit. En zijn wij niet met zijn tweetjes? We moeten hem gewoon onverwacht overvallen en voor hij van zijn verbazing is bekomen ligt hij al stevig vast. Trouwens, waarom ga ik elke week naar de fitness denk je?"
“Ik weet het echt niet hoor… En als het nu mislukt?”
“Maar nee, lieve zusje. Heb nu maar vertrouwen in mij. Misschien is het het beste dat ik hem op mijn eentje binnenlok: dan zal hij niets vermoeden. Ik begin hem te verleiden en dan pak ik hem stevig vast en dan kom jij binnen en overmeesteren we hem.”
“Ik geef toe: hij is een lekker stuk en ik zou het wel leuk vinden met hem te kunnen stoeien…”
"Dan is er toch geen enkel probleem?"
“OK, ik vertrouw op jou, maar dan moeten we wel goed afspreken zodat er niets fout loopt.”
“Ach, bang zusje van mij, wees maar gerust, alles komt prima in orde en dan kunnen we ons de hele avond uitleven. Da’s toch al een tijdje geleden hè?”

De twee halfzusjes namen een douche, trokken wat sexy kleertjes aan en maakten zich op. Toen ging Mitzi naar buiten en belde aan bij Michel.
"Dag Michel", zei Mitzi met een brede smile op haar gelaat.
"Dag…", zei Michel. “Kan ik iets voor u doen?”
“Ik heb vanmiddag een breedbeeldtelevisie gekocht, je weet wel zo’n groot toestel. Men heeft die zonet geleverd, maar ik heb wat hulp nodig om die op het tv-tafeltje te plaatsen. Kun jij me een handje helpen?”
Mitzi zag hoe hij naar haar halfgeopende blouse lonkte en niet goed wist hoe zich een houding te gevene.
”Euh… ik heb niet zoveel tijd… ik.”, mompelde hij.
“Alstublieft, ik wil niet graag de film van vanavond missen. Het zal maar even duren… Kom nu…”
Ze lachte lief naar hem en trok aan zijn arm.
“OK, goed dan”, gaf hij schoorvoetend toe. "Even mijn sleutel halen."

Toen ze de living van het huis binnentraden zag hij meteen de televisie staan. Het was inderdaad een breedbeeldtoestel, maar het was al geïnstalleerd.
Op het moment dat hij zich omdraaide om zijn gastvrouw om uitleg te verzoeken hoorde hij hoe de voordeur op slot werd gedraaid.
“Wat betekent dit?” vroeg hij toen hij zag dat zijn buurvrouw lachend op hem toestapte.
“Ik zou graag hebben dat je ons een beetje gezelschap houdt, Michel”, zei Mitzi terwijl ze vlak voor hem ging staan. Ze had haar blousje helemaal opengeknoopt zodat hij een mooie inkijk had.
“Ons? Hoe bedoelt u?”
“Ik ben er ook nog, Michel.”
Louisa was de kamer binnengekomen en had achter hem plaatsgenomen.
“We vinden jou een leuke man”, zegt Mitzi, “en we zouden je graag een beetje beter leren kennen…”
Terwijl Mitzi tegen hem praatte was Louisa begonnen zijn hemd los te knopen.
“Hola, wat is dit nou?” protesteerde Michel. “Ik denk niet…”
“Kom, kom, man. Niet zo flauw doen”, zei Mitzi. “Je gaat toch niet beweren dat je ons niet ziet zitten?”
Ze legde zijn hand op haar borsten en hij voelde hoe Louisa naar zijn kruis tastte.
“Hij begint een stijve te krijgen”, zei ze. “Hij heeft wel degelijk zin…”
Intussen hadden de vrouwen hem als het ware in een sandwich genomen.
“Ook Louisa heeft prachtige borsten”, lachte Mitzi geheimzinnig. “Voel maar eens…”. Louisa trok zijn beide handen naar achteren, maar in plaats van een paar ferme vrouwenborsten te mogen betasten, voelde hij hoe koud metaal zijn polsen omsloot en vooraleer hij er zich van bewust was waren zijn polsen aan elkaar geklonken. Handboeien! In paniek wilde hij zich losrukken maar uiteraard lukte dat niet met handen die hij niet meer kon gebruiken.
“Je hoeft je niet te verzetten”, zei Mitzi sussend. “Dat zal toch niet helpen.”
Louisa greep nog een keer naar zijn kruis en gilde:
“Nu heeft hij een kanjer van een stijve, zusje! Hij kikt hierop!”
Michel voelde een zekere paniek van hem bezit nemen toen de meiden hem op de sofa dwongen en nu zijn enkels bij elkaar bonden. Hij wilde protesteren, maar kreeg er niet echt de gelegenheid toe, want snel hadden ze een prop in zijn mond geduwd zodat hij nog enkel een gemoord geluid kon voortbrengen.
Moedeloos besefte hij dat weerstand zinloos was en dat hij zou moeten afwachten wat de twee met hem van plan waren.
“Zo”, zei Mitzi. “Nu laten we je even liggen en mag je zo meteen naar een stripteaseshow kijken. Ze stapte naar de stereo-installatie en koos een cd uit. Een traag, ritmisch nummer klonk door de woonkamer…

(toegevoegd door Zandkorreltje op 27/02/2007)

Michel staarde naar het plafond. Mitzi kwam weer de kamer in. Ritmisch bewegend op de muziek stapte ze naar Michel toe. Vrij bruusk zette ze haar handen op de borst van Michel, trok heel brutaal zijn hemd uit zijn broek en scheurde het verder open. Met haar vingers bespeelde ze zijn nek, gleed met haar handen over zijn schouders richting borst. Ze nam zijn tepels tussen wijs-en middelvinger en trok deze met een ruk stevig omhoog. Michel bekeek haar met de vraag: "Mens , wat doe jij nu?" Mitzi herhaalde een paar keer deze beweging zodat de tepels van Michel eveneens naar het plafond staarden. Vanaf het midden van zijn borst gleed zij met haar tong richting navel. Ze draaide er met haar tong rondjes rond. Michel voelde hoe Mitzi's handen zich een weg baanden naar zijn broek. Ze greep in zijn kruis en voelde een enorme bobbel. Ze wreef over zijn rits en voelde hoe de pik van Michel bijna uit zijn broek barstte. Nieuwsgierig als zij was, opende ze zijn knoop , maakte de rits open... en trok met een ruk zijn broek omlaag tot halverwege zijn knieën. Tot haar verbazing had Michel geen ondergoed aan.....en sprong als het ware zijn pik recht omhoog. "Wel, wel", zei ze, "jij grote viespeuk.....!"
Michel mompelde wat, maar door de prop kon ze hem niet verstaan. "Zwijgen!" riep ze kordaat. "Jij hebt daar wel een enorme lekstok en ik ga die helemaal opzuigen. Het zou zonde zijn zulks zoets aan mijn neus te laten voorbijgaan....." Op dat moment zette ze zich recht en op het ritme van de muziek liet ze haar sexy lingerie naar beneden zakken. Michel zag twee priemende tepels. En een kale kut. Mirza bukte zich voorover om zich ervan te vergewissen dat Michel alles goed had kunnen bestuderen. Ze zag zweetdruppels op zijn voorhoofd verschijnen. "En nu gaan we je eens verwennen", zei Mirza zachtjes... Mirza nam haar borsten vast en sloot die rond Michels pik. Met op- en neerwaartse hevige en wilde bewegingen masseerde ze haar keiharde speelgoed. Af en toe streelde ze met haar vinger over zijn eikel. Plots liet ze haar borsten los en greep zijn harde paal in haar hand. Ze trok hem af alsof haar leven ervan afhing... Michel kronkelde en maakte geile geluiden... "Geniet je een beetje ?" vroeg ze met plagerige stem, waarbij Michel op haar neerkeek en ja knikte. "Ah zo, jij kijkt op me neer? Dat zullen we je dan wel eens afleren, maatje!!!! " Mirza beet zachtjes in Michels pik waarbij deze bij wijze van spreke onmiddellijk weer slonk. Michel zuchtte alsof hij de eerste proef doorstaan had, maar wat hij niet wist was dat Louisa zich in gereedheid had gebracht voor de volgende ronde.
"Heb je hem gepakt zusje? " "Nee Louisa , je moet hem eerst een lesje leren, vrees ik! Hij kijkt op me neer! " "Ok", zei Louisa. Daarbij beval ze Mirza uit de keuken de bus met slagroom te gaan halen en de ijsemmer met ijsblokjes waarin de champagne stond te koelen. Mirza plaatste de emmer en de bus slagroom naast de zetel op de grond. "Zus, zet je de muziek ineens wat luider a.u.b?"
Louisa begon zwoel, ritmisch en uitdagend naast Michel te dansen. Toen ze merkte dat hij niet echt oplettend was, trok ze hem recht in de zetel in zittende houding, schoof zijn benen van de zetel en maakte zijn enkels los. Ze bond zijn enkels elk apart weer vast aan de poten van de zetel zodat Mirza plaats had om zich tussen de benen van Michel te schuiven. "Eet hem op, Mirza!!!!!!" Mirza nam de slap geworden pik in haar mond en zoog hem helemaal op. Haar hand masseerde de ballen van Michel. Na een paar seconden sprong de stokstijve pik van Michel weer overeind. "Klim er nu op", zei Louisa met luide stem. "Klim erop!" Louisa plaatste haar handen onder het kontje van Mirza. "Draai nu met je heupen, nijp hem plat zusje!" Af en toe neep Louisa in het kontje van Mirza. Ze trok haar bilspleet open als Mirza omhoog bewoog en sloot ze als Mirza een neerwaartse beweging deed. "Sneller zus!" "Juuuuuu paardje, juuuuuu!!" riep Mirza. Terwijl Mirza als een razende tekeer ging en Louisa zag hoe geil Michel de wiebelende tieten van Mirza in 't oog hield, werd ze zelf zo geil als een geit. Zij plaatste haar voet op de zetel zodat Michel haar kruisje kon zien...."Zegt dit je ook nog wat, Michel?" Michel knikte. "Jaaaaaaa, dacht ik wel", zei Louisa plagend. Ze nam de spuitbus met slagroom, trok haar slipje omlaag en spoot heel haar kutje vol.
"Zusje? Kijk eens... nog meer zoet hier!!!!!" "Woooooooooow", zei Mirza, "een slagroomkutje!!!! Lekker zoet, mag ik? Wil Michel me niet?" en ze keek Michel vragend aan die als een gek jaaaa knikte. "Nee jij mag niet!!!! Viespeuk!!" zei Louisa... "Jij moet me likken zusje..." Terwijl Mirza hevig op de pik van Michel tekeer bleef gaan, likte ze bij iedere neergaande beweging het kutje van Louisa af. Louisa spoot de bus leeg over haar weelderige borsten en masseerde de slagroom rond haar tepels. Ze keek uitdagend naar Michel, die weer vrij geil was van de wippende Mirza en het bloedmooie lichaam van Louisa.
Plots hield Louisa Mirza tegen en riep met luide stem. "Mirza, hij gaat komen! Laat dat niet gebeuren! Koel hem af! Koel hem af!!!!!!"
Terwijl Louisa enkele ijsblokjes uit de ijsemmer had gehaald en die had doorgegeven aan Mirza, trok deze zich bruusk van zijn pik af en hield de ijsblokjes die ondertussen al smeltende waren boven de pik van Michel. In een mum van tijd kromp de reusachtige pik door het koude druppelende ijswater.
Louisa en Mirza schaterden het uit van het lachen. "EOOOOoh!! Kijk zusje, wat een kleine verschrompelende worm...." Michel vond dit zo vernederend... Ze besloten Michel een half uurtje verder te laten kijken naar de stripteaseshow zodat hij een beetje op adem kon komen en herstellen van het helse avontuur.

HET KLASJE

Hij was het niet gewoon dat zijn leerlingen zo aandachtig waren in de klas. De meisjes trokken zich doorgaans weinig aan van zijn lessen. Pff, wat zouden zij nu Frans moeten leren: als kapsters in het centrum van het Vlaamse land hadden zij toch enkel Vlaamse klanten en wie het Vlaams niet machtig was, moest het dan maar leren. Dat was de logica zelf toch?
Waarom was de anders zo woelige sfeer tijdens de les nu achterwege gebleven? Het was de enige manier geweest om alsnog het weekje Italië, hun eindejaarsreis, niet gehypothekeerd te zien, vermoedde hij, en vermits er vanavond een voorbereidende vergadering voorzien was, was het het beste om de leraar niet te veel op zijn gevoelige teentjes te trappen, zeker omdat de directrice aanwezig zou zijn en meteen op de hoogte zou gesteld worden zo de leraar niet tevreden was over zijn bakvissen. Vroegere klachten hadden immers al in verwittigingen in de richting van een afgelasting gezorgd en ze wisten dat hun leraar vergevingsgezind was en, mits ze hun best een keertje deden, ze zeker veel van hem gedaan kregen. Hij was toch ook jong geweest, had hij eens toegegeven.
“En mogen we u vanavond op een cocktail trakteren, meneer”, vroeg Ilona aan het einde van de les, “om al een beetje in de sfeer te komen voor Italië?”
“Waarom niet?” antwoordde hij met een gemaakte glimlach want hij wou nu toch de goede sfeer niet bederven en misschien kwam het hem wel ten goede de laatste maanden van het schooljaar.
Een daverend unaniem ‘Hoera!’ begeleidde zijn antwoord en hij wist dat het goed zat.

Zoals beloofd stemde hij dan ook toe om na de vergadering, die prima verlopen was en waarop de klas zich voorbeeldig en geïnteresseerd had gedragen, wat te gaan drinken met de meiden. Van de vijftien waren er een vijftal dolenthousiast en ze troonden hem mee, de school uit, naar oorden waar de directrice geen controle meer zou uitoefenen, want dat wou hij toch ook niet, hè, meneer Achot?
Tien minuten later kwamen ze op het appartement van Annette toe, die speciaal voor hen een kom met een ‘unieke cocktail’ had klaargemaakt om in een ontspannen sfeer de leraar ook eens een pleziertje te doen. Zo zag hij dat zijn klasje toch niet zo slecht was en hij kreeg meteen een coupeke in zijn pollen gedrukt.
Fiona, Inge, Stefanie, Gilles en Annette keken hem breedlachend aan en klonken op deze hernieuwde kennismaking want op die manier zouden ze elkaar toch meer als mens leren kennen, nietwaar en dat moest toch als ze de reis naar Italië een beetje aangenaam wilden maken?
“We moeten je eigenlijk een geheimpje vertellen”, zei Stefanie. “Wilt u het horen?’
“Tuurlijk wil ik het horen”, antwoordde hij, al een beetje in de wind door de drie cocktails die sterker waren dan hij gedacht had.
“Je mag het natuurlijk niet voortvertellen, meneer Achot, dat blijft tussen ons hè?”
Dat sprak voor zich dat hij zijn mond zou houden. Een geheimpje tussen hem en de vijf meiden, dat moest kunnen.
“Eigenlijk zijn we stuk voor stuk verliefd op u”, zei Inge. “We vinden u zo leuk en aantrekkelijk, een echte man.”
Achot wist niet goed hoe hij hierop moest reageren en kwam niet verder dan:
“… Oei… dan voel ik… me… vereerd…”
Het was meer stotteren dan praten en de cocktails waren nu toch al naar zijn hoofd gestegen.
“Is dat dan alles?”, riepen ze in koor. “Mogen we geen kusje van u?”
En drie-vier-vijf meisjes bogen zich voorover voor de beduusde leraar die zich nog meer in zijn zetel verschanste voor het gordijn lange haren dat plotseling voor zijn ogen hing.
”Toch niet bang, meneer Achot?” lachte Annette.
Nee, bang was hij niet, maar hij voelde zich wel een beetje duizelig en had meer zin om te slapen dan om te zoenen eigenlijk.
“Maar, meneer Achot”, zei Fiona, “die oogjes van u worden steeds kleiner. Dat is niet zo beleefd van u. U moest blij zijn dat uw leerlingen u eens willen vertroetelen.”
En hij voelde hun handen over zijn lichaam wandelen op zoek naar knopen en ritsen om te openen en terwijl hij in een diepe slaap verzonk voelde hij hoe zijn hemd en broek werden uitgetrokken en ze giechelend aan zijn ondergoed begonnen.

Verschrikt opende hij zijn ogen toen hij enkele zachte klappen in het aangezicht kreeg.
“Hallo, Achot!”, hoorde hij in zijn oren klinken. “Het is nu echt het moment niet om te gaan slapen! Een beetje aandacht besteden aan uw leerlingen zou u niet misstaan, hoor!”
Hij zag dat hij intussen in een sofa lag en rondom hem nog altijd de vijf bakvissen stonden die erop hadden aangedrongen om te verbroederen voor de afreis naar Italië. Hij voelde dat zijn geslacht flink stijf stond, wat helemaal niet verrassend was de omstandigheden in acht genomen: de nieuwsgierige handjes van zijn gastvrouwen hadden immers zorg gedragen voor zijn mannelijkheid en terwijl hij even van de kaart was geweest, hadden ze zich van alle textiel ontdaan zodat ze nu spiernaakt rondom hem heen stonden. Ah! Wat een genot voor het mannelijk oog, die jonge, malse lijfjes met voor de een al wat steviger ontwikkelde borstjes dan voor de ander. De vijf etaleerden een staalkaart van hoe pubers op weg naar volwassenheid er kunnen uitzien. Drie van de vijf waren al fysiek volgroeide jonge vrouwen, terwijl Inge en Annette een beetje achterop hinkten of hadden zij gewoon pech dat de natuur hun met een maatje minder had bedeeld?
In elk geval kon er niet de minste twijfel over bestaan dat ze er zin in hadden om een fijne avond te beleven, bedacht hij.
“Hij is weer onder de levenden”, lachte Ilona. “Het zal tijd worden.”
“Meneer Achot”, zei Stefanie. “We moeten nog een bekentenis doen…”
“We hebben allemaal dezelfde wens: ons laten ontmaagden door u…”
En om haar verlangen te onderstrepen omklemde ze zijn geslacht met zachte hand en streelde Annette hem langs zijn wang.
“Kunt u het voelen hoe we naar u verlangen, meneer Achot?”
De leraar was van de hand gods geslagen en wist niet hoe op deze bekentenis te reageren. Hij probeerde zich rechtop te zetten, maar hij slaagde er niet in. Hij voelde zich te moe om ook enige beweging te maken. Had dat met die verdomde cocktails te maken?
“We willen wel eens graag een man in ons voelen en wij weten ook wel dat alleen een rijpe man daarvoor in aanmerking kan komen. Jongens zijn zo kinderachtig en kunnen zich moeilijk inleven in de gevoelens van een meisje.”
“Waarom zegt u niets, meneer Achot?” vroeg Gilles.
”Zwijgen is toestemmen”, zei Stefanie en ze zette zich schrijlings over hem heen.
Hij vond wel dat ze nu een beetje te ver gingen en begon voorzichtig te protesteren: “Hoho, Stefanie, dat kan je niet maken, meisje. Houd je verstand erbij!” hakkelde hij. “Denk aan de gevolgen…”
Stefanie negeerde zijn waarschuwing en begon haar poesje over zijn pik te wrijven. Vervolgens legde ze zijn handen op haar borsten.
”Streel me, Achot, streel me, alsjeblieft!” smeekte ze.
“Maar ik word hiervoor ontslagen, kind…”
“We zullen er nooit iets over loslaten”, zei Ilona. “Daar mag u vanop aan.”
“Het blijft ons aller geheim”, voegde Gilles eraan toe, wat de anderen meteen beaamden.
“Komaan, Achot, wees nu niet flauw”, zei Inge en ze begon hem voorzichtig op de mond te zoenen en hij voelde hoe de anderen hem overal begonnen te strelen terwijl Stefanie zijn handen over haar borsten deed bewegen. Hij voelde hoe haar tepels hard waren geworden en haar geslacht steeds natter werd.
Toen begon ze langzaam op hem neer te zakken en hij voelde hoe ze hem met kleine schokjes in zich toeliet.
“Rustig aan, Stefanie, niet te bruusk”, hoorde hij een van de meiden fluisteren terwijl ze zijn penis in de juiste positie leidde, “het is de minst pijnlijke weg naar de hemel heeft mama gezegd.”
Stefanie knikte en sloot haar ogen om zich te concentreren op haar eerste penetratie. Er verscheen even een pijnlijke grimas op haar gezicht en ze verstarde. Ook haar vriendinnen stopten met hun activiteiten: Inge had zich verschrikt omgedraaid en ook de anderen staarden gefascineerd naar Stefanie haar reacties.
Achot voelde haar warmte om zijn geslacht en vroeg zich af waarom ze stopte. Na een korte pauze en wat voorzichtige aanmoedigingen van de meiden, begon ze zachtjes op en neer te bewegen.
“Is het lekker?” vroeg Annette die intussen haar eigen borstjes was aan het strelen.
“Het doet een beetje pijn”, antwoordde Stefanie, “maar het valt wel mee.”
“Volgende keer zal het super zijn zei mijn mama”, hoorde hij dezelfde stem van daarnet zeggen.
En drie paar handen en één mond verplaatsten hun aandacht naar hun vriendin. Hun bezorgdheid ging nu uit naar haar, de klasgenote die hen voordeed hoe ze zichzelf een ticket naar toekomstig genot konden verschaffen. Zo zouden ze elkaar steunen en troosten in hun eerste seksuele ervaring. Het straaltje bloed dat op Achots onderbuik sijpelde was de niet te vermijden weg naar hun seksuele ontbolstering.